ฉันอาจไม่ใช่ดวงดาวบนฟ้าที่เธอแหงนมองดูได้

ฉันเป็นเพียงแสงเล็ก ๆ จากก้านไม้ขีดไฟ

แต่จะหลอมเป็นแสงสว่างสุดท้ายให้เพียงเธอ

ฉันอาจไม่ได้เป็นดอกกุหลาบต้องตาใครต่อใคร

 ฉันเป็นเพียงดอกไม้ที่พลิ้วไหวให้เธอยิ้มได้เสมอดอกไม้ไม่มีชื่อในโลกที่ไม่มีใครได้พบเจอ

แต่จะเป็นดอกไม้เดียวที่บานในใจเธอตลอดไปฉัน อาจไม่ใช่สายฝนโปรยฉันเป็นเพียงหยดน้ำที่โบก โบยความอ่อนล้าให้เธอได้

หากแม้เป็นหยดน้ำตา  จะหลั่งรินมาให้เธอสบายใจ รอเวลาเหือดแห้งไป ให้เธอพบวันคืนที่สดใสแสนดี ฉันอาจไม่ใช่สายลม

แต่ฉันเป็นอณูความห่วงใย ที่เพาะบ่ม ทุกลมหายใจนับจากนี้ในหัวใจที่ว่างเปล่า...เธออาจไม่มีฉันแล้วก็ตามที

แต่ขอให้รับรู้เถอะคนดี...ทุกความ รู้สึกที่ฉันมีจะไม่เปลี่ยนไปฉันเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ บนโลกนี้ ไม่ขอเป็นอะไรที่มากมี

และยิ่งใหญ่ แม้เธอเห็นฉันเป็นเพียงภาพฝันไร้ตัวตนบนความห่างไกล ก็ลืมเถอะเธอ...ลืมฉันให้หมดใจ ...ฉันไม่เคยเสียใจที่รักเธอ...